Op naar Vieste
Vanuit Termoli rijden we naar naar het oostelijkste punt van het schiereiland Gargano. Op naar Vieste. Het eerste stuk nog via de snelweg, maar al snel rijden we over de sterk kronkelige eenbaansweg die steeds smaller lijkt te worden. Aan weerszijden van de weg zien we op de heuvels grote uitgestrekte velden met olijfbomen. Af en toe vangen we een glimp op van de zee in de verte. Het doet me denken aan mijn jeugd. De dag dat ik voor de eerste keer de zee zou zien… het gevoel van verwachting. Dat heb ik hier ook.
Fotogeniek wit stadje op een rots
De afbeeldingen van Vieste die ik gezien heb zien er uitnodigend uit. Een prachtig wit stadje op een rots die ver doorloopt in zee. Veel fotogenieker zie je ze niet.
We worden niet teleurgesteld. Vieste is prachtig. In het oude centrum vind je een wirwar van straatjes en steegjes. Maar in tegenstelling tot veel oude stadjes leeft Vieste echt. Je loopt langs de huizen waar het wasgoed hangt te drogen en kunt af en toe een glimp opvangen van de binnenkant van een huis. Af en toe moet ik opzij springen voor een auto die de bocht om komt scheuren. Echte kleine Italiaanse auto’s dat wel, grotere auto’s passen hier niet.Het is fijn om hier heerlijk rond te struinen en neer te strijken op een terrasje en lekker te eten in een van de vele restaurantjes. Keuze genoeg.
Boottocht langs de kust
Ik hou erg van boottochten. Het brengt me tot rust en je ziet de omgeving op een totaal andere manier. De daad bij het woord. De volgende dag vertrekken we vanuit de haven om een boottocht langs de kust te maken. We zien de kleine vissersboten in de haven waarop de vissers bezig zijn met hun netten.
Visser Pizzomunno
Vissers…Ik denk meteen aan het liedje van Corry Konings. Adio, adio, adio, visser met je ravenzwarte haar. Haar visser kwam uit Spanje, in Vieste hebben ze de bekende Pizzomunno. Deze Pizzomunno was de knapste visser uit Vieste. Zo knap dat zelfs de zeemeerminnen hun oog op hem laten vallen. Maar ze hebben totaal geen kans. Pizzomunno is totally in love met Cristalda. Elke dag staat het mooie meisje uit Vieste de knappe visser aan de waterkant op te wachten. De zeemeerminnen zijn ondertussen zo gefrustreerd over de afwijzing van Pizzomunno dat ze uiteindelijk Cristalda met een enorme golf in zee laten verdwijnen. Pizzomunno is zo vreselijk verdrietig dat hij totaal versteend. Hij verandert in een grote rots die in Vieste aan zee staat. Er is nog een klein lichtpuntje in deze tragedie. Eenmaal in de honderd jaar worden de geliefden even tot leven gewekt en kunnen ze elkaar een nacht lang weer beminnen.
Dit mooie verhaal vertelt de gids die ons begeleidt op de boottocht die we maken langs de kust tussen Vieste en Mattinata. Een prachtige kust met azuurblauwe baaien met spierwitte stranden, indrukwekkende rotsen en grotten. De tocht die 2,5 uur duurt, is heel erg de moeite waard.
Moeflons op de rotsen en paarden in zee
Op de rotsen zien we moeflons grazen en op het water komen de meest markante rotsen voorbij.
In Baia Mergoli zien we in de zee rotsen in de vorm van een drinkend paard, even later varen we in de Baia di San Felice, met de natuurlijke poort in de rotsen. Bijzonder is ook de grot van de twee ogen, de Grotta dei Due Occhi. Deze twee ogen doen we denken aan een muurschildering in Vieste die we vanaf het water kunnen zien. Je hebt sowieso een prachtig zicht op Vieste vanaf het water.
Vuurtoren
De muurschildering die we eerder zagen van een oudere dame met een verrelijker die uit kijkt uit over de zee.... Zou dit de vuurtorenwachter Rita di Loreto zijn? Zij was de enige vrouw in Europa die die beroep uitoefende en zij woonde ruim 35 jaar alleen in haar vuurtoren aan de zee in Vieste. Rita di Loreto was oorspronkelijk opgeleid als accountant en maakte wel een hele bijzondere carrière switch. In Vieste werd ze 'La Marescialla' genoemd, de maarschalk. Een stoere vrouw zoveel is zeker.
We varen langs de vuurtoren en de Trabucco. Deze laatste zijn platvormen van hout waarmee de vissers hun vis vangen in de netten die ze vanaf dit platvorm laten zakken. In Termoli had ik ook al een prachtig exemplaar zien staan. Trabucco betekent letterlijk ‘val’. Ze staan half in het water en half op de wal en je herkent ze aan de lange uitstekende palen. Het zijn kunstwerken op zich. Sommige Trabucco zijn tegenwoordig in gebruik als restaurant.
Na onze boottocht strijken we neer op een ligbed aan het strand. Drankje erbij; La belle vita Italiana