De liefde van een hond
Niets fijner dan het gezelschap en de trouwe liefde van een hond. Ik weet er alles van; al bijna 10 jaar zijn mijn hond en ik onafscheidelijk. Niets fijner ook dan de hond dicht tegen je aan en lekker knuffelen. Ik snap de Japanners wel; als je in staat bent om de Shinkansen trein tot op de seconde nauwkeurig te laten rijden, dan bedenk je ook een oplossing voor het uiten van dierenliefde.
Honden met hoedjes
Zoals tijdens ons bezoek aan Ahikabari ook al opviel, de Japanners zijn dol op alles wat schattig is; kawai. Dieren zijn natuurlijk per definitie kawai, en het knuffelen staat hoog op de schattigheidsladder. Vaak zie je ook dat de dieren nog schattiger gemaakt worden dan ze al zijn. Strikjes, sjaaltjes, hoedjes, kwastjes; je kunt het zo gek niet verzinnen of je ziet het hier in Japan.
Te klein behuisd in Tokyo voor een huisdier
Veel inwoners van Tokyo zijn te klein behuisd om zelf een huisdier te hebben. Geen nood, dan ga je dus naar een knuffel café. Er zijn niet alleen honden waar je mee kunt knuffelen. Ook knuffelen met katten, biggetjes, konijnen, egels en zelfs uilen is mogelijk. Of dit zo geheel diervriendelijk is valt te bezien. Voor de egels en uilen lijkt mij dit vreselijk (of ik zit er helemaal naast), voor een hond of kat is het volgens mij minder problematisch.
Bezoek aan een honden café in Tokyo
Ik wil dit graag zelf ervaren en bezoek een honden café, gelegen op de tweede verdieping in een kantoorpand. Bij aankomst ontsmet ik volgens duidelijke instructies eerst de handen. Het café is populair, ik ben nog niet aan de beurt maar moet even wachten tot ik de ruimte met de honden in mag. Ze werken met een tijdslot, ik krijg een half uur de tijd. Voordat ik naar binnen ga, worden de regels uitgelegd. Niet oppakken, niet te hard vastpakken en niet wild doen. Dat lijkt me sowieso lastig op 20m2. De vloer is afneembaar en dat is geen sinecure want de hondjes moeten toch hun behoefte doen. Als dat gebeurt wordt het meteen discreet verwijderd door een medewerker.
Populair bij jonge vrouwen
Het honden café is vooral populair bij jonge vrouwen. Japan is nog erg patriarchaal ingesteld. Als de Japanners trouwen en kinderen krijgen, dan werken de mannen tot ze er bijna bij neer vallen en zijn de vrouwen meestal genoodzaakt om thuis te blijven bij de kinderen. Reden voor veel vrouwen om niet te trouwen en ook geen kinderen te krijgen. Gewoon doorwerken en af en toe met een hond knuffelen, dat is misschien zo gek nog niet.
Toen ik twee weken geleden in Japan aankwam en hoorde over een honden of kattencafé, dacht ik wie verzint zoiets? Dat is toch zielig voor de diertjes. Tijdens de reis ben ik veel van dit soort dierencafé's tegengekomen. Zelfs met varkentjes, uilen en reptielen. Op de allerlaatste excursiedag naar Kamakura kwam ik wederom een café tegen met hondjes. En toen dacht laat ik toch eens naar binnen gaan om het zelf te ervaren. Ik woon zelf alleen en weet hoe gezellig het hebben van een huisdier is. Ik heb een kat gehad. Ik vond het eigenlijk heel relaxt. Ik heb even tussen de hondjes gezeten, ze gevoerd, geaaid en ik mocht er zelfs een drankje drinken. Daarna ging ik met een gevoel van cuteness naar buiten. Zou eigenlijk best ideaal zijn voor mij, als dit er in Nederland ook was. Door mijn drukke baan en vele reizen, vooralsnog geen nieuw huisdier.