Aankomst op Padar eiland
Het is vroeg in de ochtend wanneer we voet aan wal zetten op Padar Island, een van de rustigere eilanden van de Komodo-archipel. De lucht is fris, en het eiland baadt in het zachte, gouden licht van de opkomende zon. Het laatste stukje waden we door het water naar het witte strand van dit bountyeiland. Maar relaxen en snorkelen? Dat komt later. Er wacht namelijk iets bijzonders. Of beter gezegd, iemand. Hopelijk zien we ook echt iets. Onze gids herinnert ons er nog even aan: er is geen garantie dat we vandaag één van de bekendste bewoners van het Komodo NP zullen tegenkomen. Zoals de rangers in alle wildparken all over the world altijd zeggen: “It’s not a zoo.”
Komodovaraan in Indonesië
Het doel van ons bezoek is de Komodovaraan. Deze grootse levende hagedis leeft alleen hier op de Komodo eilanden. Op Rinca, Komodo en Padar. Ik weet nog goed dat ik voor de eerste keer naar Indonesië ging en in de dikke Lonely Planet steeds naar de foto van dit indrukwekkende reptiel moest kijken. Toen ben ik niet op Komodo geweest, maar nu wel!
Rangers met een houten vork
We beginnen onze wandeling over een smal, kronkelig pad, begeleid door twee rangers die gewapend zijn met een grote houten vork. Ik vraag me meteen af: zou dat ding echt helpen als een varaan aanvalt? Daar lacht zo’n beest toch om? Geef mij maar een echt geweer, zoals de rangers in Afrika bij een wandelsafari. Maar voordat ik daar verder over kan nadenken, gebaart de ranger dat we achter hem aan moeten lopen en niet meer mogen praten. Ssst… Het enige wat ik nu hoor, is het geknisper van takjes en bladeren onder onze voeten. De spanning in de groep stijgt.
Daar ligt de varaan!
Iets verderop, voor een paar struikjes, zien we ineens een massieve, donkere vorm op de grond. Het duurt even voordat het tot mij doordringt: daar ligt hij dan, bijna compleet opgegaan in zijn omgeving. Een indrukwekkende Komodovaraan, zijn gespierde lichaam roerloos in de schaduw. Je voelt de kracht die in dat lijf verscholen zit, zelfs nu hij doodstil ligt.
De varaan komt in beweging
Langzaam komt hij in beweging. Hij tilt zijn kop op, en zijn tong flikkert in en uit, alsof hij de ochtendlucht aan het proeven is. De spanning in de groep stijgt terwijl hij zich heel rustig in onze richting beweegt, elke stap zorgvuldig en doelgericht. Het is een indrukwekkend gezicht—een prehistorisch monster dat zich zo dichtbij durft te wagen. Zou hij ons ruiken? De ranger vertelt ons ondertussen luchtig: “Ze kunnen wel 3 meter lang worden en staan bekend om hun giftige beet.” Fantastisch. Ik kan alleen maar hopen dat hij al ontbeten heeft…
Mensen aangevallen door de varaan
Terwijl de varaan dichterbij komt, begint onze gids over zijn verleden te vertellen. Oorspronkelijk komt hij van Rinca, waar hij drie mensen heeft aangevallen: twee rangers en een toerist. Het waren blijkbaar geen kleine beetjes, want na die aanvallen werd hij hierheen verbannen, naar dit afgelegen eiland. En zijn naam? Hij werd vernoemd naar een van de rangers die hij aanviel. Die arme man, Wendy, moest voor zijn leven rennen toen de varaan besloot een sprintje te trekken. Sindsdien draagt de varaan de naam Wendy – een blijvende herinnering aan zijn kracht en vooral zijn onvoorspelbaarheid.
Getrainde rangers in Komodo National Park
De rangers van het Komodo National Park volgen een intensieve training van zes maanden om met deze imposante dieren te werken. Ondanks dat we nu op slechts enkele meters van Wendy staan, en mijn eerdere scepsis over de houten vork; ik voel me veilig dankzij hun begeleiding.
Op de foto met de varaan
We gaan zelfs met hem op de foto. Het is eigenlijk best bizar: poseren met een dier dat ooit levens bedreigde. Maar goed – op dit moment lijkt hij in elk geval rustig en kalm. Terwijl de adrenaline door mijn lijf giert, voel ik ook een soort respect. Wendy tolereert ons, heel even, in zijn territorium . En ik ben er vrij zeker van dat we maar beter niet te lang kunnen blijven testen hoe geduldig hij echt is...
Informatie over deze tour? Neem contact op met Komodo Prestige
Mooi verhaal weer Jacqueline.
Over 2 weken ga ik nagenoeg dezelfde reis maken en wie weet kom ik "Wendy" dan ook tegen.
Wat geweldig om Wendy te zien! Heel bijzonder. Had het graag meegemaakt. Deze Wendy is niet zo gevaarlijk 😉