Het is nog donker en heel koud als ik om half zes 's ochtends aankom bij de receptie van onze lodge. In de half verlichte ruimte drinken we een kopje koffie om wakker te worden en op te warmen. Je hoort mij niet klagen, vandaag staat een van de hoogtepunten van de rondreis door Namibië op het programma; de Sossusvlei en de Deadvlei. De bekende rode oranje zandduinen en de dode bomen van de Deadvlei die je in alle reisboeken prominent ziet staan. Vlei betekent trouwens niet vallei wat ik dacht, het staat voor ondiep meer.
Sesriem
Het is ongeveer een uur rijden naar Sesriem, de uitvalsbasis voor een bezoek aan de Sossusvlei. Je kunt hier ook overnachten, er zijn een paar lodges en campings. Als je er buiten verblijft, zoals wij, dan moet je wachten tot de poort bij zonsopkomst open gaat. Tijdens de rit met onze truck naar de toegangspoort verschijnt de zon vanachter de heuvels en verlicht de vlakte. Het is nu al mooi.
Bij de poort staan de eerste auto's en jeeps al te wachten. Klokslag 7 uur is het zover. We rijden de Sossusvlei in. Links en rechts naast de weg grazende oryxen, hun lange horens zorgen voor een prachtig silhouet. Als we even later stoppen voor foto's staan ze meteen alert met de hoofden naar ons gericht... prachtige dieren.
Slagschaduw
We stoppen bij de eerste duinen, ze zijn half in het licht en half in de schaduw.
Dune 45
Na ongeveer 45 kilometer passeren we Dune 45. Handige naam, de duin ligt 45 kilometer van de ingang. Deze Dune gaan we straks beklimmen. Ik betwijfel of mij dat gaat lukken. Eenvoudig schijnt het niet te zijn. Ik kan me er iets bij voorstellen.. 170 meter omhoog.. De beklimming van een duin in Nederland is me ook nog nooit makkelijk afgegaan. Omhoog in mul zand, als er iets vermoeiend is, dan is dit het wel. Ik zie mensen in de verte ophoog gaan. Ik ga straks een poging wagen. Eerst door naar de Deadvlei. Hopelijk is het straks wat rustiger hier.
Met de tractor naar de deadvlei
Het laatste deel naar de Deadvlei is niet geschikt voor onze truck, alleen een 4x4 kan het mulle zand aan. Wij gaan in een kar voortgetrokken door een tractor. Nog 6 kilometer te gaan.
Deadvlei
Vanaf de parkeerplaats is het nog een eindje lopen naar de Deadvlei. Vlak mul terrein, ik vind het nu al zwaar. Toch zie ik, sneller dan gedacht, de witte kleivlakte van de deadvlei in de verte. Kleiner dan ik me had voorgesteld.
Om de Deadvlei liggen de rood oranje duinen. De hoogste van de wereld, sommige wel 300 tot 400 meter hoog. Links ligt Big Daddy, ook zeker geen kleine jongen.
Dode bomen in de deadvlei
De kleivlakte werd gevormd na overstroming van de rivier de Tsauchab. In de ondiepe poelen groeiden de acacia bomen. Tot het klimaat veranderde. Door enorme droogte kwam er te weinig water bij de bomen, waardoor ze het niet overleefden. Je ziet de skeletten van de bomen nog staan. Ze zijn ongeveer 900 jaar oud. Zwartgeblakerd door de zon, het lijkt of ze versteend zijn, dat is niet het geval. Ze vergaan niet omdat het te droog is.
Eenmaal in de Deadvlei blijkt deze groter dan ik van afstand dacht. Wat is het hier adembenemend mooi. Echt met niets te vergelijken. De zwarte bomen steken prachtig af tegen de rode duinen en de blauwe lucht. We lopen een uur rond, elke plek is even mooi. Surrealistisch, dat woord beschrijft deze vlei misschien het best.
Beklimming van de Dune 45
Dan is het moment aangebroken, de beklimming van Dune 45. We hebben geluk, we zijn de enige hier nu. Water mee en maar gewoon beginnen, 170 meter te gaan. Het valt mee, dat is mijn eerste gedachte, de eerste meters omhoog gaan best soepel. Ik stap in de voetsstappen van degene die voor me loopt en bedenk me trots dat alle uren die ik met mijn hond loop niet voor niets zijn geweest. Best goed voor mijn leeftijd. Hoogmoed komt voor de val, nog geen 10 meter later heb ik bijna hartkloppingen en een kurkdroge keel. Ik hou me vast aan het mantra; ' elke stap is er een'. Nu niet denken aan hoever het nog is naar de top, gewoon stapje voor stapje omhoog. Net als het opruimen van je huis. Gewoon beginnen met een lade en stug doorgaan. De duin vlakt iets af, ik kom even op adem. En dan nog eerder dan ik dacht komt het einde in zicht. De top! Van alle kanten het uitzicht over dit bizarre, adembenemende landschap. Alle inspanning meer dan waard!
Sesriem Canyon
En dan is alle natuurpracht nog niet ten einde. Vlak bij de gate van Sesriem ligt de Sesriem Canyon die we als laatst bekijken. De Canyon is 30 meter diep en 2 kilometer lang. Sesriem komt van zes riemen van Oryxhuid die de boeren vroeger aan elkaar knoopten om bij het water in de canyon te komen voor het vee. Je kunt prachtig door de bodem van de canyon wandelen of klauteren; dat woord is meer van toepassing.
