Stoer op een paard met de adelaar op de arm tijdens de Eagle hunt in Kirgizië
Ik had van mijn Djoser collega's die eerder de Zijderoute reis begeleidden al imposante foto's van de eagle demo gezien. De demonstratie van het typische gebruik in Kirgizië, jagen met een adelaar of eagle. Mijn collega's waren gehuld in traditionele kleding, getooid met een bontmuts, op een paard en dan ook nog de adelaar op de gestrekte arm. Veel stoerder zou het niet worden deze reis. Ik was er klaar voor, dacht al stiekem aan het imponeren van het thuisfront.
Tot het telefoontje van de agent die alles voor ons zou regelen. "Sorry Jacqueline, the eagle hunter is not available, I found another one".
Een oude Golf met de vogel in de laadklep
Als we aankomen op de afgesproken plek voor de Eagle hunt in Kirgizie kijk ik de chauffeur van ons busje vragend aan. Ik zie alleen een afgetrapte oude auto, een Golf die lang over de levensduur heen is. Geen paard, geen imposante kleding en geen muts, niks! Dit moet een vergissing zijn. 'No Jackie, that's him, the hunter"... De man die uit de auto stapt kijkt me wat verlegen aan en stelt zichzelf en zijn zoon, die ook uit de auto komt, aan ons voor. Vriendelijke ogen in een zacht gezicht. Ik slik mijn vragen in. De achterklep van de Golf gaat open. Twee kraalogen kijken me spiedend aan. Hier is de Eagle!
Hoe de man en de adelaar elkaar aankijken
Vader en zoon zijn gekleed in eenvoudige traditionele kleding en zetten na het kennismaken allebei de traditionele muts van Kirgizië op. De adelaar wordt uit de auto gehaald en zit vervolgens op de arm van vader. Als ik zie hoe de man en de vogel elkaar aankijken, de liefde die ik zie voor het beest, dan denk ik voor de zoveelste keer; "Oordeel niet te snel. Don't jugde the book by the cover". Of zoals mijn Sallandse oma zei: "Ie kiekt er wel op, maar niet in".
Een samenspel van meer dan 20 jaar
Want... de demonstratie is in één woord geweldig. Ik zie een samenspel tussen mens en dier, de bijzondere interactie van de man en de vogel die al meer dan 20 jaar samen zijn. Hoezo, bontmutsen en tierelantijnen? Hier zie je het echte werk.
Vader vertelt hoe hij de vogel heeft getemd. Ze zorgen ervoor dat de pasgeboren adelaar hen als eerste ziet als hij uit het ei komt. De adelaar zal zo zijn hele leven denken dat dit zijn ouder is. Hij vertelt op welke dieren er gejaagd werd (vossen!) en geeft een demonstratie van de jacht. Zoon sleept een konijnenhuid in hoog tempo over de grond en de adelaar vliegt vanaf een nabijgelegen berg in één streep naar beneden en pakt de prooi.
Na deze demonstratie mogen wij de vogel vasthouden. Een leren lange handschoen als bescherming tegen de klauwen en daar zit de Eagle op mijn gestrekte arm. Ik kan er niets aan doen maar ik voel me trots dat ik de adelaar mag vasthouden. Het is meerdere opzichten heel imposant.
Traditie van jagen op wilde dieren
De Eagle hunt in Kirgizie is een traditie van het jagen met grote roofvogels, voornamelijk adelaars en gaat misschien wel duizenden jaren terug in Kirgizië. Het houden van de vogels en het jagen op wilde dieren gaat over van vader op zoon. Vroeger ging het echt op het jagen op voedsel, nu staat de traditie en het behoud van de cultuur centraal.
De adelaar als toeristische attractie
Ik heb het al vaak gezien, bij veel toeristische attracties in Kirgizië en Kazachstan kun je op de foto met een adelaar. Gekleed in bont word je gefotografeerd met op de achtergrond een mooi meer of een kloof.
Ik zeg.. doe mij de oude Golf maar!
Dat toeristische gedoe is leuk voor de foto's maar het echte leven meemaken is veel interessanter.
Trouwens, het is sowieso al stoer om zo'n groot zwaar beest op je arm te hebben.
Weer een mooi en waar verhaal.
Dank je wel Angele!
Haha wat een goed en grappig verhaal. Zo waar, stoere Jacq.
Dank je wel Wendy!