Eagle hunt in Kirgizië

Adelaar op de arm tijdens de eagle hunt in Kirgizië

Ik had van mijn Djoser-collega’s, die eerder de Zijderoute-reis begeleidden, al imposante foto’s gezien van de eagle hunt demo. De demonstratie van het typische gebruik in Kirgizië: jagen met een adelaar. Mijn collega’s waren gehuld in traditionele kleding, getooid met een bontmuts, op een paard, en hadden bovendien de adelaar trots op een gestrekte arm. Veel stoerder dan dat zou het deze reis niet worden. Ik was er klaar voor. Stiekem begon ik al te fantaseren over het imponeren van het thuisfront met mijn eigen avontuurlijke foto’s.

Totdat het telefoontje kwam van de agent die alles voor ons zou regelen. Zijn stem klonk aarzelend: "Sorry Jacqueline, the eagle hunter is not available. I found another one."

Een oude Golf met de eagle in de laadklep

Als we aankomen op de afgesproken plek voor de Eagle hunt in Kirgizie kijk ik de chauffeur van ons busje vragend aan. Ik zie alleen een afgetrapte oude auto, een Golf die lang over de levensduur heen is. Geen paard, geen imposante kleding en geen muts, niks! Dit moet een vergissing zijn. 'No Jackie, that's him, the hunter"... De man die uit de auto stapt kijkt me wat verlegen aan en stelt zichzelf en zijn zoon, die ook uit de auto komt, aan ons voor. Vriendelijke ogen in een zacht gezicht. Ik slik mijn vragen in. De achterklep van de Golf gaat open. Twee kraalogen kijken me spiedend vanuit de laadklep aan. Het is de eagle!

Hoe de man en de adelaar elkaar aankijken

Vader en zoon zijn gekleed in eenvoudige, traditionele kleding. Na het kennismaken zetten ze allebei de traditionele muts van Kirgizië op. Met zorg wordt de adelaar uit de auto gehaald en op de arm van vader gezet. Op dat moment valt me iets op: de manier waarop de man en de vogel elkaar aankijken. De liefde en het respect die hij voor het dier uitstraalt, ontroeren me. En opnieuw besef ik: "Oordeel niet te snel. Don't judge the book by its cover." Of, zoals mijn Sallandse oma altijd zei: "Ie kiekt er wel op, maar niet in."

Een samenspel van meer dan 20 jaar

Want... de demonstratie is in één woord geweldig. Ik zie een samenspel tussen mens en dier, de bijzondere interactie van de man en de vogel die al meer dan 20 jaar samen zijn. Hoezo, bontmutsen en tierelantijnen? Hier zie je het echte werk.

Hoe de pasgeboren adelaar wordt getemd

Vader vertelt hoe hij de vogel heeft getemd. Ze zorgen ervoor dat de pasgeboren adelaar hen als eerste ziet als hij uit het ei komt. De adelaar zal zo zijn hele leven denken dat dit zijn ouder is. Hij vertelt op welke dieren er gejaagd werd (vossen!) en geeft een demonstratie van de jacht. Zoon sleept een konijnenhuid in hoog tempo over de grond en de adelaar vliegt vanaf een nabijgelegen berg in één streep naar beneden en pakt de prooi.

Daar zit de eagle op mijn arm

Na deze demonstratie mogen wij de vogel vasthouden. Een leren lange handschoen als bescherming tegen de klauwen en daar zit de eagle op mijn gestrekte arm. Ik kan er niets aan doen maar ik voel me trots dat ik de adelaar mag vasthouden. Het is meerdere opzichten heel imposant.

Traditie van jagen op wilde dieren

De Eagle hunt in Kirgizie is een traditie van het jagen met grote roofvogels, voornamelijk adelaars en gaat misschien wel duizenden jaren terug in Kirgizië. Het houden van de vogels en het jagen op wilde dieren gaat over van vader op zoon. Vroeger ging het echt op het jagen op voedsel, nu staat de traditie en het behoud van de cultuur centraal.

De adelaar als toeristische attractie

Ik heb het al zo vaak gezien: bij talloze toeristische attracties in Kirgizië en Kazachstan kun je op de foto met een adelaar. Gehuld in een dikke bontjas word je vastgelegd, met op de achtergrond een schilderachtig meer of een indrukwekkende kloof.

Maar eerlijk? Ik zeg: doe mij die oude Golf maar!

Lees meer over Djoser reizen in  Kirgizië