We rijden met onze bus langs een klein kerkje op Flores. Het is een stralende dag, de zon schijnt fel en de lucht is helderblauw, een perfect decor voor wat een bijzondere ontmoeting wordt. Op het veld voor de kerk en op de straat heerst een enorme bedrijvigheid. Wat zou hier aan de hand zijn? Terwijl we langs het kerkplein rijden, zien we een bruidspaar dat net uit de kerk komt. Een groepstrouwerij op Flores! Een huwelijksplechtigheid blijft altijd iets bijzonders. De blijdschap van een pas getrouwd stel, de enthousiaste familie eromheen, de vreugde bij deze bijzondere gebeurtenis.
Meerdere bruidsparen
Maar als we goed kijken, zien we nog een bruidspaar... en nog één. Ik moet even twee keer knipperen. Het zijn er niet twee of drie, maar het blijken er later zelfs zestien te zijn! Zestien! Zestien bruidsparen, allemaal prachtig gekleed; de vrouwen in uitbundige witte jurken en de mannen netjes in het pak. Eén voor één komen ze uit de kerk, omringd door blije familieleden. Ik voel een golf van opwinding door de bus gaan – dit is geen toevallige ceremonie, dit is iets veel groters.
De vriendelijke bevolking van Flores
Ik vraag Achoy, onze gids, of we mogen uitstappen. " Ja natuurlijk kan dat, geen enkel probleem", antwoord hij. Het is me hier op Flores, en trouwens in heel Indonesie, al vaker opgevallen; hoe vriendelijk en gastvrij zijn de mensen hier. Het is fantastisch.
Bruidsparen en familie in de mooiste kleren
We stappen snel uit om deze bijzondere gebeurtenis van dichtbij te bekijken. De kerk is groot, grijs met opvallende ramen en een indrukwekkende driehoekige ingang. Voor de brede trappen staan de bruidsparen te poseren. De familieleden van de stellen omringen hen vol enthousiasme, gekleed in hun mooiste kleding. De vrouwen dragen traditionele rokken met witte blouses, de mannen zijn gekleed in mooie pakken, de kinderen dragen hun netste kleren met glanzende schoenen. Je voelt de trots en vreugde in de lucht, de sfeer is doordrenkt van liefde en verbondenheid.
Voor we het weten gaan we op in de blijdschap. We maken foto's waar enthousiast voor geposeerd wordt. Andersom worden wij gevraagd om samen op de foto te gaan.
Groepshuwelijk op Flores
Een groepshuwelijk, zoals we later leren, is niet ongewoon op Flores. Het is een manier om de kosten van een bruiloft te delen, een logische en pragmatische oplossing in een regio waar middelen vaak beperkt zijn. Achoy vertelt: "Voor veel families op Flores kan een individuele bruiloft een zware financiële last zijn. Door de kosten te delen, kunnen de stellen toch de dag van hun dromen beleven, zonder dat hun families jarenlang in de schulden zitten. Vaak leven de stellen al samen, maar hebben ze geen geld om de liefde officieel te laten bezegelen. De kerk komt ze tegemoet. Ze krijgen extra lessen over het huwelijk van de priester, -ik zou zeggen toch niet echt een ervaringsdeskundige-en uitleg over de ceremonie. De kerk organiseert uiteindelijk deze dag, waarvoor de aanstaande bruidsparen zich kunnen aanmelden".
Feest met de eigen gemeenschap
Na afloop gaat elk pasgetrouwd stel weer naar hun eigen huis waar ze het feest vieren. Dat doet iedereen dan weer apart in de eigen gemeenschap. Zo versterkt het huwelijk ook het gemeenschapsgevoel. In stilte trouwen is hier ondenkbaar! Iedereen viert het mee. Het huwelijk is een viering van de hele gemeenschap.
Diepe verbondenheid
Terwijl we daar staan en toekijken, voel ik een diepe verbondenheid met deze mensen, ondanks dat we vreemden voor elkaar zijn. Er is geen taalbarrière die het moment verstoort, geen culturele verschillen die de vreugde temperen. Het is puur en oprecht, een herinnering dat liefde, in welke vorm dan ook, overal hetzelfde is: mooi, krachtig en altijd het vieren waard.
Een dag om nooit te vergeten
Als we afscheid nemen van het kerkplein, nog nagenietend van het bijzondere tafereel, weet ik dat deze dag me altijd bij zal blijven. Niet alleen omdat het een onverwacht inkijkje biedt in de lokale cultuur, maar vooral omdat het me het gevoel gaf dat ik, al is het maar voor even, onderdeel was van iets heel bijzonders.
Geweldig en bijzonder! Helemaal jouw dag Jacqueline. Groetjes
Hallo Jack,
Zo leuk om je verhalen te lezen.
Wat een enorme kennis heb jij inmiddels gekregen van de cultuur in andere landen.
Je beschrijft het ook zo mooi.
Ik vind het ook bijzonder dat jij echt respect hebt voor deze culturen.
Je bent gewoon een mooi mens.
Het zou goed zijn als iedereen zo was.
Meer begrip, interesse, gevoel naar elkaar toe.
We leven tenslotte in een prachtige wereld.
Ik heb weer genoten van je verhalen.
Dank je wel hiervoor!!
Heel veel liefs van ons.
Wat ben jij toch een bevoorrechte vrouw. Jouw warme persoonlijkheid kent geen grenzen❤️ … zo fijn dat jij ons mee laat genieten
Prachtig verhaal weer Jacqueline ook de foto's zoals de laatste ook heel herkenbaar ze zijn zo warm en hartelijk, waar je ook komt. Op FLores ben ik nooit geweest maar wel Java, Bali, Lombok en Sulawesi waaronder Bandung op Java behoorlijk intensief, verdeeld over 2 jaar en 3 periodes bij elkaar bijna 1 jaar, (vanwege werk van mijn man) aan het eind van iedere periode gingen we daar op vakantie, wat een feest het was om daar te zijn en veel locale gebeurtenissen mee te mogen maken, want wat er ooit gebeurt is ze hebben geen rancune en willen je er graag bij hebben. Ik kijk er ook nog met geweldige herinneringen op terug, dat zul jij vast ook doen. Groetjes