Stuiterend over ruige, droge, en stoffige paden, reizen we met onze jeep vanuit Maun naar het startpunt van een betoverende boottocht. Een "zijn we er al bijna?" kan ik nog net binnenhouden, het besef dat we dichtbij de grootste binnenlandse delta ter wereld zijn, de wereldberoemde Okavangodelta in Botswana vervult me met opwinding.
Boro, vertrekpunt van de magische boottochten
Sneller dan verwacht bereiken we het kleine traditionele dorpje Boro. Kleine hutjes in een kring gebouwd, afgeschermd met een hek van palen. Onder een boom zitten een aantal dorpsbewoners bij elkaar, een man speelt op zijn gitaar.
Bij het uitstappen moet ik even goed kijken, maar toch, daar is het water. Veel riet en begroeid met groene waterplanten, een bijzondere overgang aan de droge oever.
De unieke Okavangodelta, natuurschoon in Noordwest-Botswana
We zijn in de Okavangodelta, in het noordwesten van Botswana. Eens een deel van het Makgadikgadimeer dat meer dan 10.000 jaar geleden opdroogde. Nu stroomt alleen nog het water van de Okavango rivier vanuit Angola via Namibië naar Botswana waar ze uitmondt in de Okavangodelta. Jaarlijkse overstroomt de Okavango rivier tijdens het droge seizoen, dan staat het water hier het hoogst, een omgekeerd seizoen, veroorzaakt door het lage verval van de rivier. De eilanden in het gebied verdwijnen onder water en komen later weer boven. Het is een uniek gebied met eilandjes, lagunes, kanalen en moeras met veel wild, bijzondere vogels en planten.
Wildlife en waterpracht
Het meest bijzondere is dat het water "verdwijnt" in de Kalahari woestijn, waardoor 15.000 km² van de woestijn van water voorzien wordt. Sinds 2014 staat de Okavangodelta op de Werelderfgoedlijst.
Mokoro's- stille reisgenoten
Aan de oever liggen de boten al klaar. Het zijn Mokoro's; grote kano's geschikt voor het ondiepe water. Jake, een bewoner van het dorp ontvangt ons en stelt ons voor aan de poolers. Twee personen achter elkaar in elke kano en een pooler achterin de boot die de kano voortbeweegt met een lange stok. Hij noemt ze poolers maar ik denk aan punteren, het doet me denken aan de boten in Giethoorn. In ieder geval geen geluid van een buitenboormotor hier, we zoeven straks geruisloos over het water om de dieren niet te verschrikken; die kunnen mooi dichtbij komen!
Poolers uit Boro, bewoners in harmonie met de Delta
De poolers, afkomstig uit het dorp Boro, wisselen het "punteren" af zodat iedereen uit het dorp profiteert. Zelfs kinderen vanaf een jaar of zeven leren al om te gaan met de Mokoro. Het zijn Tswana, 80% van de bevolking van Botswana hoort bij dit volk. Ik ga in de boot bij Tonia, een stoere dame met een stralende lach.
Labyrint met toeschouwers
Het is een labyrint van kleine geulen. we varen door het riet en langs de oevers. Tonia gaat het bomen met de lange stok schijnbaar makkelijk af. Olifanten kijken nieuwsgierig vanaf de kant, een grote kudde koeien steekt vlak voor onze boot over. Het is geweldig.
Puur en schoon water
Het is behoorlijk warm op het water, ik ben blij dat ik een hoed op heb. Ook de poolers hebben het warm, regelmatig zie ik een pooler een slok water nemen uit het water. Zou dat wel verstandig zijn, vraag ik me af. Maar het water dat de delta binnenkomt is ongewoon puur vanwege het gebrek aan landbouw en industrieën langs de Okavango. Dat is natuurlijk geweldig. Je mag alleen hopen dat het altijd zo blijft. Daarnaast zijn er eilandjes aanwezig die fungeren als filter, nog een reden waarom het water zo schoon is.
Lunch aan de oever
We leggen aan voor een wandeling en lunch op een eiland. Gidsen leiden ons over het eiland. Het is ondertussen heel warm, ik weet inmiddels uit ervaring dat dit niet de beste tijd is om wild te spotten. Als we even later een groot skelet vinden en horens van een buffel dan stelt de gedachte mij gerust. Tijd voor de lunch onder een majestueuze boom vlakbij het water.
Vliegavontuur boven de Okavangodelta
De volgende dag zie ik dit unieke gebied opnieuw, ditmaal vanuit de lucht. In een klein vliegtuigje vliegen we zo'n 100 meter boven dit uitgestrekte landschap, laag genoeg om veel te zien en hoog genoeg om de dieren niet te storen. Ik zie pas echt hoe mooi de rivier zich een weg baant door het prachtige kleurenspel van groen en blauw. Het is schitterend!
