Enthousiast stoot ik reisgenoot J. aan. “Kijk, daar lopen ze al, de Geisha’s. Weet je wat, ik vraag hen waar we naar toe moeten, kunnen we ze mooi van dichtbij bekijken”. We lopen al een half uur met onze koffers door Kyoto en hebben nog geen idee waar onze Ryokan is. De twee dames zijn allervriendelijkst maar kunnen ons helaas ook niet helpen.
Teenslippers met witte sokken
Ik kijk ondertussen wel even goed hoe ze eruitzien; kleurrijke kimono’s met een grote strik en teenslippers die ze met witte sokken dragen. Bijzonder. Een taxichauffeur loodst ons uiteindelijk in de juiste richting.
Gion, oude wijk in Kyoto
’s Avonds lopen we door Gion. Een mooie sfeervolle oude wijk, met karakteristieke Japanse houten huizen, smalle glooiende straatjes en winkeltjes met aparte spullen. En ja hoor, weer overal Geisha’s, sommige zelfs gearmd met een man.
Ik had in de reisgids nog wel gelezen dat het best bijzonder is om een in Japan Geisha te treffen, de meeste kans heb je in Kyoto en- hebben wij even geluk- ze passeren ons zelfs met een ouderwetse koets met paard. Later die avond komen we in gesprek met een serveerster en ik vertel haar enthousiast over onze Geisha ontmoetingen.
Faiko's
Beleefd als een echte Japanse vertelt ze mij heel voorzichtig dat dit Faiko’s zijn. Nep Geisha’s dus. Het is heel populair om in traditionele kleding rond te lopen en dan lekker te paraderen op je houten slippertjes (met witte sokken). Vooral de oude wijk Gion is heel gewild voor dit vertier, zoals we inmiddels uit ervaring weten.
We zijn nog drie dagen in Kyoto, tijd genoeg om dit zelf ook te doen. Reisgenoot J. is helaas niet enthousiast -heel jammer- hij is normaal gesproken toch van de witte sokken.
Zelfstandige gezelschapsdames
Ik blijf getriggerd door de Geisha’s. Gelukkig vertelt onze fietsgids de volgende dag, tijdens de fietstour, meer over deze kunstpersonen zoals de Geisha’s letterlijk heten. Maak niet de fout te denken dat het prostitués zijn, of onderdrukte vrouwen. Het zijn zelfstandige gezelschapsdames, die eigen panden bezitten en onafhankelijk zijn. In een land waar veel vrouwen noodgedwongen thuisblijven voor de kinderen is het dus zeker niet zielig. De Geisha’s zijn onderlegd in kunst en muziek en hebben een jarenlange opleiding gehad. Kinderloos zijn ze wel- in ieder geval officieel- en ben je eenmaal een Geisha, dan blijf je dat je hele leven.
200 echte Geisha's in Japan
In heel Japan zijn er ongeveer 200 Geisha’s en de laatste jaren neemt het aantal weer toe. In Kyoto zijn er vier groepen en in heel Japan zeven.
Voordat een Geisha officieel zo genoemd kan worden, heet ze eerst Maiko; de Geisha in opleiding. Het uiterlijk van de Geisha is zeer belangrijk, zij moet er perfect uitzien. Make-up is daarbij een belangrijk onderdeel. Een wit gezicht met rode ogen en lippen, het zwarte haar kunstig opgemaakt.
Hoe witter , hoe beter
De witte make-up is een overblijfsel uit de tijd dat er nog geen lampen aanwezig waren in het paleis van de keizer. Witte gezichten zijn beter zichtbaar bij kaarslicht. De witte huid is ook een statussymbool. Hoe witter, hoe rijker, een teken dat je niet in de buitenlucht hoefde te werken.
De diamant zelf
De Maiko’s zijn uitbundiger gekleed dan de Geisha’s. Als jezelf een diamant bent, heb je minder versiering nodig. Je bent zelf het juweel. Goed dat ik dit weet, als ik weer eens een opmerking krijg over mijn huispak.
Aan het einde van de fietstour rijden we door een achterafstraatje en wie steken daar plotseling de straat over? Het verschil met de Faiko’s is overduidelijk. Hier lopen de Echte Maiko’s. Ik kan mijn geluk niet op.
Ik ben altijd al gefascineerd geweest in geisha's. Zeker na het lezen van het boek Memoires Of A Geisha en het zien van de verfilming. Ik wist het verschil niet tussen een faiko en een geisha en een maiko. Erg leuk stukje om te lezen. En nu zie ik het verschil. Heb het geluk gehad een echte geisha te kunnen fotograferen in Kyoto. Dankjewel Jacqueline voor jouw uitleg en jouw rondleiding door Kyoto.
Heel graag gedaan Wendy. wat een leuke stad he?
Wat een prachtverhaal! Weer wat geleerd! Ik ga het ontdekken in november. Zin in, en helemaal na jouw verhalen. Doe je goed!!
Ha Fernande, dank je wel! Wat leuk dat je naar Japan gaat.